|
Maandag 24 oktober 2005 heb ik,
samen met vriendin
Willemiek, Cesaria voor de eerste keer mogen ontmoeten en in haar kleedkamer mocht ik met
haar op de foto. Een grote wens ging in vervulling!. Met dank aan de
medewerksters van Carré!!!!!!! |
|
Hoe?
In de pauze naar een garderobemedewerkster om mijn bloemen op te
halen, haar gevraagd wat ik kon doen om dit voor elkaar te
krijgen, haar verteld dat het mijn grootste wens was. Ik kreeg
tranen in mijn ogen. Eerlijk verteld wat er allemaal speelde met
mijn gezondheid. Dat ik het gevoel had van: als het nu niet gebeurt dan
misschien nooit meer. |
|
De medewerkster reageerde heel aardig en
heeft de Dutymanager van die avond gebeld en mijn vraag
doorgespeeld. Deze kwam na een paar minuten de gang in van Carré
en zei dat ze haar best voor me zou doen. Ze is naar de manager
van Cesaria, José da Silva, gelopen, maar hij was in gesprek. Ze zou het later
nog een keer proberen en daarom vroeg ze waar ik zat in de zaal. |
|
Ik
moet vriendje Rene Snoeks toch ook echt bedanken. Hij belde me 's middags
om me veel plezier te wensen die avond. Ik vertelde hem dat ik zo graag op
de foto wilde en dat ik dat echt wilde proberen. Hij zei: 'Hoor es Frank
jij verlaat vanavond Carré niet eerder dan dan je met haar op de foto
bent geweest! Ga er voor, dit is je kans!!!!' Dat heeft echt gewerkt. Mede
door deze woorden dorst ik de vraag te stellen aan de medewerkster van
Carré. |
|
|
foto's
kleedkamer Carré 24 oktober 2005
|
|
Na
de pauze stond de Dutymanager me met nog een andere medewerkster op te
wachten voor in de zaal. Ze had de vraag doorgespeeld aan de
manager en na het optreden moest ik naar de backstage deur links
van het podium. Een medewerkster zou me naar achteren begeleiden.
Ze kon natuurlijk niet garanderen dat het ook zou lukken.....
|
|
Ze
kwam na een instrumentaal intro op en ik kreeg kippenvel. Het was
een prachtig concert! In anderhalf uur zong Cesaria 18 nummers.
Vaste prik is een toegift van twee nummers. Het concert van haar
duurde anderhalf uur. Tijdens het applaus voor de eerste toegift
zijn Willemiek en ik de rij uitgelopen en naar het podium gegaan.
Meteen op de knieën want als we waren gaan staan dan stonden we
wel heel erg in de weg voor de mensen die achter ons zaten.
|
|
Tijdens
het slotapplaus pakte ik mijn bloemen en liep langs het podium
naar de deur links van het podium. Daar stond inderdaad de
medewerkster te wachten. We moesten twee deuren door en we stonden
in een halletje naast de coulissen. De medewerkster ging de
coulissen in op zoek naar de manager en vertelde ons te wachten.
Ze kwam terug en zij dat Cesaria er aan kwam. Ik stond te trillen
op mijn benen, echt knikkende knieën. In mijn handen de bos
bloemen en de CD Voz d'Amor met viltstift.
|
|
|
|
En daar kwam ze
aangelopen, ondersteund door haar manager José da Silva, met zoals gewoonlijk,
een pakje sigaretten in haar handen..... Ze liep op me af en nam
de bloemen in ontvangst. En daarna weet ik het niet meer zo
precies. Willemiek vertelde dat ik begon te vertellen hoe ik van
haar had genoten, haar muziek zo geweldig vindt en dat mijn
grootste wens was om samen met haar op de foto te mogen...... |
|
Ze
gebaarde dat we mee moesten komen naar de kleedkamer. Zij voorop
en wij er achter aan..... In de kleedkamer pakte ze meteen mijn CD
met viltstift, maar ik zei dat ze eerst maar een sigaret op moest
steken. Ze ging zitten, stak een sigaret op en pakte de CD en
viltstift. José vroeg de camera aan Willemiek en begon
foto's te nemen. Ik gaf haar ook mijn enveloppe met de brief,
misschien heeft ze de brief later gelezen. |
|
Het
lukte manager José niet te flitsen, dus nog eens proberen, weer niet.
Ik werd er helemaal zenuwachtig van. Eindelijk een flits. Haar manager
zei dat hij de foto's zonder flits waarschijnlijk mooier vond.
Willemiek gaf haar een artikel uit de krant en vroeg of ze het wilde
hebben. Ja dat wilde ze. Toen José haar in lens wilde laten kijken
riep hij Cies! [fonetisch]. Cesaria gaf Willemiek nog een compliment
over haar jasje. We zijn er wel 10 tot 15 minuten binnen geweest!
|
|
We
hebben geen vragen gesteld, we waren zo verbijsterd dat we naast haar
zaten! Bij het afscheid zoenen op haar wangen. Buiten waren we nog
helemaal van slag... in de kleedkamer geweest bij Cesaria..... |
|
|
naar
2006: |
|
|